Nereye bu gidiş?
Hele ki bu zamanda...
Rüzgar yeni başlamıştı esmeye,
çocuklar avazları çıktığı kadar bağırıyorlardı...
Rüzgar taşıyordu dört bir yana,
çılgın çocukların isyanını...
O çocuklar ki dimdik durdular bir ağaç gibi...
"Bir ağaç gibi tek ve hür,
ve bir orman gibi kardeşçesine yaşamak için..."
Dalları kırıldı belki,
belki yaprakları döküldü...
Ama bahar gelince çiçekler açacaktı elbet...
Ve hep bir ağızdan tutturulacaktı türküler...
Nereye bu gidiş?
Hele ki daha söylenecek bu kadar türkü,
yazılacak bu kadar destan varken...
B.A. 28.09.2013
