Düşlerin
  solduğu yerde,
       hayat başlar...

B.A.   30.03.2012

Farkındayım;
İhmal ettiğim dostların,
          kırdığım kadınların,
              kaçırdığım fırsatların...

Farkındayım;
Yaptığım hataların,
          görmezlikten geldiğim ayrıntıların,
               tükettiğim zamanın...

Farkındayım;
Yaşadığım hayatın,
         tercih ettiğim yolların,
               arada sırada yaptığım doğruların...

Ama öyle ya da böyle iyi olacağım.
Çünkü;
"Her şeyin farkındayım,
         Gülhane parkındayım..."

B.A.   29.03.2012    

Aklımda kalan
     sadece eskilerden bir şarkı...
Gözlerimi kapattığımda
             hala eskisi gibiyim...
Zamanın nasıl bir
     hal(t) olduğunu çözemedim.
Ve hep aynı suda
     iki kez yıkanmayı denedim...
Rüzgara tutunsam,
         eski bir şarkıyla
               dans eden yapraklar gibi...
Gözlerimi kapattığımda
                     uçacak gibiyim...

B.A.    25.03.2012

Kırık tahtaların arasından uzatmış bakışlarını,
                     rüzgarla salınan kavak ağaçlarına.
Yağmurun düşen ilk damlası,
                     yüzüne ışımış nasılsa...
Bu da onu mutlu etmeye yetmiş,
                     bir çok kırıklığın arasında...
İçli bir kanat çırpış,
                     ona kendi sabitliğini hatırlatır.
Artık yağmur yağmaya başlamıştır...

B.A.    23.04.2001

Kırılma noktası yaşıyorum bir yerlerimde.
Güler yüzlü postacı avucuma bir şey sıkıştırıyor.
Sımsıkı sarılıyorum ona
              ve açmaya korkuyorum zarfları,
                                    beyazı yitmesin diye.

Nasıl da kırılıyor içimde bir şeyler.
Nasıl da kırıyorum kendimi.
Açmalı beyaz zarfları,
           gitmeli geldikleri yere,
                                güler yüzle...

Sen kanatlar taktın kendine,
           benim bana yaptıklarımın yanında.
Çaldıklarını geri ver.
Bana borçlusun...

B.A.   21.03.2001

Başka bir sarhoşluğa akıyorum
                                  bu masada...
Küçük sözlerinde başımı döndüren
                                     bir dem var!
İçin için kanat çırpıyor duruşum.
Hareket edemez oldum...

B. A.    14.02.2001

Deniz kokusu çağırıyor
                         galiba beni.
İyi olmama sebep de bu...

Gözlerim görecek bir şeyler arıyordu.
Bedenim yapacak bir şeyler bulmalı.

Ve bir şeyleri
          başarmak gerek
                             gözlerimle,
                                    bedenimle,
                                          coşkuyla...

B.A.    14.02.2001

"Nerede kaldın?" diye sordu.
"Kendimle kaldım." demek istedim.

Kendimleydim son bir kaç haftadır.
Kendimle konuştum,
             kendimi dinledim,
                    kendime kızdım,
                         kendime şaşırdım.
Kendimi sevdim,
                kendimi kıskandım.

"Ne zaman bu kadar bencil oldun?" diye sordu.
"Neden.....?" demek istedim.

Bir çok "neden" olabilirdi bu.
Hayat, "neden"den sonraki boşlukları
                                doldurabildiğimiz kadar.
Ve biliyorum ki o boşlukları
              sadece kendimle dolduramam.

Boşlukta kendi kendime tekrar sordum;

"Nerede kaldın?" bahar...

B.A.    02.03.2012

Sakallarını koparıyor yine.
Bir şeye sıkılmış gibi, ama değil.
Eli, ister istemez yoluyor kızıl sakallarını.
Sonra aynaya baktığında, bir boşluk görüyor
                     çeneyle yanak arasında.
Üstüne bakıyor,
                    sanki sakal yağmış gün boyunca.
Ama havada bulut yok.
Güneş yakıyor bütün tüysüz tenleri.
Tenine düşmek istiyor.
Etini yolup, içine girmek.
İlerlemek, en dibe kadar.
İnsan, kendi içinde kaybolabilir mi?
Et nereye gider,
                ya kavrulmuş deri?
Sırtlanları çağırın,
               kalan parçalarımı yesinler.
Ben içerilerde bir yerdeyim.
Geri dönemem...

B.A.     27.07.2007