Kırılma noktası yaşıyorum bir yerlerimde.
Güler yüzlü postacı avucuma bir şey sıkıştırıyor.
Sımsıkı sarılıyorum ona
              ve açmaya korkuyorum zarfları,
                                    beyazı yitmesin diye.

Nasıl da kırılıyor içimde bir şeyler.
Nasıl da kırıyorum kendimi.
Açmalı beyaz zarfları,
           gitmeli geldikleri yere,
                                güler yüzle...

Sen kanatlar taktın kendine,
           benim bana yaptıklarımın yanında.
Çaldıklarını geri ver.
Bana borçlusun...

B.A.   21.03.2001