20 Aralık 2011 Salı


Bir bisiklet aldım kendime. Belki büyüdüğümü  unutmak için, belki de hala büyüyemediğim için, küçük bir bisiklet aldım kendime.
İlk başlarda tedirgin, sonra özlemiş, sonra yıllardır hiç üstünden inmemiş gibi bindim küçük ve (söylemeyi unuttum) yeşil bisikletime.
Dalga geçenler oldu arkadaşlarımdan, sevenler oldu, hatta kıskananlar.
Mevsimlerden ilkbahardı...
Yürüyen insanların arasından ayakların yere basmadan geçebilmek.
Sokakların uğultulu gürültüsünü işitmeden, kendi müziğini dinleyebilmek.
Ve hep gidebileceğine inanmak duygusu.
Bu duyguyla dolu bir yaz geçti, kah bisikletimin üstünde, kah başka yerlerde...
Belki büyüdüğümü unutmak için, belki de hala büyüyemediğim için, bir bisiklet aldım kendime.
Ve bir gün o küçük yeşil bisiklet, büyümek zorunda kalmış çocuklar tarafından (ç)alındı.
Mevsimlerden sonbahardı...
Tekrar yürüyen insanların arasına karıştım. Neyse ki kendi müziğim hala kulaklarımda.
Ve hep gidebileceğimi biliyorum, öyle ya da böyle.
Öyle ya da böyle bu kış geçecek ve ilkbaharda yeni bir bisiklet daha alacağım kendime...

B. A.   03.01.2011

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder