Uyuma! Gözlerin kapanmasın. Dalıp gitme derinlere. Sonrasında çıkışı olmayan bir boşluk.
Kendi sesin yankılanır kulaklarında. Bir sen varsın, bir başına. Tutunacak nefesler yok.
Tutulacak sözler geride kaldı. Kendine verdiğin sözü de tutmadın, ne de olsa.
Kendi göz çukurlarına daldın. Aç gözünü!
Uyuma, bir tek sen de olsan bu boşlukta!
Yaşa, nefes al, dinle, söyle. Bil, gerçeği düşten ayırarak...
                                                                                    Uyuma.
                                                                                         Uyuma.
                                                                                              Uyuma.
                                                                                                  Uyuma.
B. A. 28.03.2002